‘Ik ben Janine Hogewoning, specialist ouderengeneeskunde. Momenteel werk ik op een geriatrische revalidatieafdeling – een van de vele plekken binnen de ouderengeneeskunde waar je als arts aan de slag kunt. In dit vakgebied ontdekte ik hoe waardevol het is om met plezier naar je werk te gaan en daar ook energie uit te halen. Vandaag neem ik je mee in een werkdag. Naast mijn werk volgde ik een opleiding tot leefstijlcoach en geef ik af en toe trainingen en workshops over zelfzorg aan coassistenten en artsen. Dat doe ik met veel enthousiasme – iets wat goed van pas komt in mijn rol als ambassadeur van de ouderengeneeskunde én als Next Level dokter.
Zonsopgang
De dag begint vroeg. Wanneer ik de gordijnen opentrek, zie ik een zachtroze lucht: het belooft een heldere, frisse ochtend te worden. Na het ontbijt en een kop koffie stap ik in de auto, met Joe op de achtergrond. Onderweg rijd ik langs weilanden en dorpjes, terwijl de zonsopgang de horizon rood kleurt. Die rit helpt me om op te laden – even rust voordat de drukte van de dag begint.
Eenmaal aangekomen op mijn werkplek haal ik een grote kop thee en stem ik met de senior coassistent de dag af. Dat sociale contact aan het begin van de dag, het samenwerken en begeleiden: daar word ik blij van.
Ochtendstart
Na het opstarten open ik mijn computer en bekijk ik het dossier en mijn mail. Vandaag is er een patiënt opgenomen. We bellen het ziekenhuis voor een terugkoppeling. Dit soort contactmomenten zorgen voor een goede overdracht en komen ook voort uit persoonlijke betrokkenheid.
Niet veel later gaat de telefoon. Een verpleegkundige maakt zich zorgen over een patiënt. Het klinkt acuut, dus we pakken onze spullen en gaan direct kijken. De patiënt gaat achteruit, ondanks de ingezette behandelingen. In overleg met het ziekenhuis besluiten we om de patiënt in te sturen. In de ouderengeneeskunde kun je veel zelf doen, maar soms is specialistische zorg nodig uit het ziekenhuis.
Visite en palliatieve zorg
Terwijl de ambulance onderweg is, start ik de visite. We bespreken niet alleen hoe het lichamelijk met de patiënten gaat, maar kijken ook naar het functionele aspect en het psychisch welbevinden. Bij één patiënt merken we dat het niet goed gaat. Hij is suf en nauwelijks aanspreekbaar. In zulke situaties kun je weinig uit de anamnese halen, dus lichamelijk onderzoek wordt dan extra belangrijk. Samen met de familie besluiten we dat verdere curatieve behandeling niet meer passend is. We richten ons volledig op comfort en kwaliteit van leven. Palliatieve zorg is ook op een revalidatieafdeling mogelijk. Soms verandert het leven zó ingrijpend na een aandoening, dat herstel niet meer haalbaar is – of dat de nieuwe situatie het leven niet meer waard maakt voor iemand. Je kunt maar één keer sterven, en het is bijzonder om iemand in die fase te mogen begeleiden.
Nieuwe opname
Later op de ochtend heb ik een opnamegesprek met een nieuwe revalidatiepatiënt. Vaak is er sprake van meerdere problemen tegelijk – denk aan een combinatie van een CVA, infectie en ontregelde glucose. Juist die complexiteit maakt het vak voor mij zo interessant.
Tijdens het opnamegesprek – samen met de zorg en fysiotherapeut – leer ik snel veel over de patiënt. Wat kon hij of zij thuis nog doen? Wat vindt iemand belangrijk? Hoe ziet het netwerk eruit? Familie is er vaak ook bij, wat helpt om het hele plaatje te zien. We stellen doelen op en bespreken de verwachte duur van de revalidatie.
Lunch en overleg
Na het opnamegesprek is het tijd voor lunch. Meestal eten we samen met collega’s – even ontspannen en bijpraten. Daarna volgt het multidisciplinair overleg. Fysiotherapeut, ergotherapeut, psycholoog, logopedist, maatschappelijk werker, zorg en arts bespreken samen de patiënten. Juist die samenwerking maakt het werk extra waardevol: iedereen kijkt vanuit een andere invalshoek, en samen komen we tot een passend behandelplan.
Middag: patiënten en familie
De middag bestaat uit administratie, patiëntbezoeken en een familiegesprek over het verloop van de revalidatie. Soms maken we ook een praatje aan het bed – een persoonlijk gesprek over bijvoorbeeld vroeger. Ook dát is ouderengeneeskunde.
Zonsondergang
Aan het einde van de dag sluit ik mijn computer op tijd af. We checken altijd even hoe het met de collega’s gaat. Op de terugweg zie ik een prachtige zonsondergang. Thuis kook ik, deel ik mijn ervaringen en laad ik weer op. Vandaag heb ik geen sportles gepland – ik mag lekker op de bank ploffen.
Tot slot
In deze blog heb ik je meegenomen in een werkdag binnen de ouderengeneeskunde – van zonsopgang tot zonsondergang. Wat mij drijft? De werk-privé balans en balans tussen complexe zorg, teamwork en persoonlijke betrokkenheid. Ik weet inmiddels steeds beter wat mij energie geeft én wat het me kost.
Mijn hoop is dat elke arts een werkomgeving vindt waarin energiegevers centraal staan. Zo houd je het werk duurzaam vol én blijf je met plezier doen wat je het liefste doet: zorgen voor anderen.’
Dit artikel verscheen op de website van Zin in Zorg, mei 2025.
Dit blog is geschreven door Janine Hogewoning. Ze is specialist ouderengeneeskunde en werkt op een geriatrische revalidatieafdeling bij Zin in Zorg.
Lees hier andere blogs van Janine