Interview met boordarts Lidia
Dertiger Lidia Bons is een bezige bij. Ze is basisarts en volgt de driejarige opleiding tot specialist ouderengeneeskunde. Als bestuurslid bij VASON, de branchevereniging voor artsen die deze opleiding volgen, maakt ze zich sterk voor kwalitatief goed onderwijs. Daarnaast is ze vrijwilliger bij Zonnebloemafdeling Rotterdam-Kralingen. Onlangs stapte ze voor het eerst aan boord van MPS de Zonnebloem.
“Omdat ik bij mijn aanmelding als Zonnebloemvrijwilliger aangaf dat ik arts ben, kreeg ik een uitnodiging om mee te gaan met een vaarvakantie”, begint Lidia. “Het schip van de Zonnebloem kende ik, want mijn moeder gaat ook wel eens mee als vrijwilliger. MPS de Zonnebloem vaart alleen uit als er een arts aan boord is, dus ik wilde dit graag een keer doen. Mijn opleiding gaf me er vrij voor en op mijn werk in het verpleeghuis heb ik een paar dagen vrij genomen.”
Ervaren verpleegkundigen
Vooraf ontving Lidia informatie over de gasten die meegingen, zodat ze zich enigszins kon voorbereiden. “Ik weet medische details van mensen, maar het valt niet in te schatten hoe ze aan boord functioneren. Gelukkig is er goede verpleging aan boord. Dit zijn mensen die vaker hebben meegevaren, dat werkt heel prettig. Tijdens mijn week aan boord waren er wat kleine ongelukjes, bijvoorbeeld door struikelpartijen. Afhankelijk van hoe vaak je ingeschakeld wordt, heb je tijd om mee te doen met andere activiteiten. Dat hoeft niet, je kunt je ook terugtrekken met een boekje, maar deze contacten met gasten vind ik heel waardevol”, vertelt ze.
Verantwoordelijkheid
“Twee keer ben ik wezen passagieren. Dat kon ik alleen met een groepje, want ik moest snel terug naar het schip kunnen. Is er een acute situatie, dan ben ik de eerste – en enige – arts ter plaatse. Je moet goed weten hoe je een acuut zieke patiënt behandelt. Dat is wel de verantwoordelijkheid die je als boordarts draagt. Zonder mijn ervaring uit het verpleeghuis met ernstig zieke patiënten, was ik waarschijnlijk niet op de uitnodiging ingegaan.”
Met volle teugen
Terugkijkend op haar week op het Zonnebloemschip, is Lidia vooral de blijdschap van de gasten bijgebleven. “Ondanks de lichamelijke beperkingen, genieten de gasten met volle teugen. Zo ook de meneer wiens euthanasie na de vakantieweek al gepland stond. Wat heeft hij nog een fijne tijd beleefd, samen met zijn vrouw. De gasten lachen veel en er is – binnen de mogelijkheden – uitbundig gedanst op de dansavond. Fijn dat ik hier iets aan bij heb kunnen dragen. Als arts, maar voornamelijk als begeleider en gesprekspartner.”
Moeder aan boord
“Alle vrijwilligers tezamen offeren tijd op om de mensen aan boord een mooie week te bezorgen. Je steekt elkaar aan in het enthousiasme. Mijn moeder was ook mee als vrijwilliger in die week. Toen zij hoorde dat ik meeging, heeft zij zich ook aangemeld. We zagen elkaar niet heel veel overdag, maar we sliepen ’s nachts in dezelfde hut. De dagen aan boord zijn heel intens, dus ik vond het fijn om voor het slapen gaan alle indrukken samen met haar nog even te verwerken.”
Moe maar voldaan
Lidia vond de week op MPS de Zonnebloem een leuke ervaring. “Het was heel leerzaam, een echte verrijking voor mijn opleiding. Ik kan alle zorgprofessionals aanraden om als zorgvrijwilliger mee te varen. Zeker als het inhoudelijk aansluit bij je dagelijks werk en je genoeg in huis hebt om de verantwoordelijkheid op je te nemen. Het is vermoeiend, maar geeft veel voldoening. Volgend jaar ga ik weer mee!”
Interview door De Zonnebloem