Een paar weken geleden werd ik op LinkedIn benaderd door een basisarts in het verpleeghuis. Ze moest carrièrekeuzes maken en vroeg me hoe ik ertoe was gekomen specialist ouderengeneeskunde te worden. Ik dacht aan mijn eigen overwegingen: al dan niet verplicht promoveren, het risico op een burn-out en mijn baankansen als ik een specialisatie afrond… De verschillen per medische discipline zijn groot.
In het tweede jaar van de basisopleiding raakte ik gefascineerd door de verschillende micro-organismen waardoor mensen ziek worden. Wat is uitdagender dan het bestuderen van die waanzinnig complexe microkosmos? En hoe kun je beter het einde van de wereld voorspellen dan als microbioloog?
‘Hoe was ik tot mijn keuze gekomen?’
Na lang wikken en wegen realiseerde ik me echter dat de vrijheid om mijn passie voor politiek te volgen zwaarder woog dan alle virussen en bacteriën samen. Dan misschien het medisch onderwijs in? Ik heb geprobeerd er mijn werk van te maken. Die wereld is echter minder uitdagend dan Vestdijk het beschrijft als zijn alter ego, de medicijnenstudent Anton Wachter. Deze zag docenten die, vers terug van een congres, direct vanuit de nachttrein de collegezaal binnenstuiterden om met een paar röntgenfoto’s zeven diagnoses tegelijk te stellen. De werkelijkheid van saaie tentamens nakijken was net iets anders.
Mijn volgende baan als basisarts in het verpleeghuis was gelukkig een schot in de roos. Een rolstoelgebonden patiënte met wie ik een reeks pittige gesprekken had gehad over wel of geen ziekenhuisopname bij een nieuw CVA, bedankte mij later met tranen in de ogen voor mijn luisterend oor en vertelde me hoe zij rust had gevonden in haar beslissing om niet meer naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben er trots op dat ik als specialist ouderengeneeskunde in opleiding mensen kan bijstaan in deze belangrijke levenskeuzes. En dat ik daarbuiten zelf kan kiezen om columns te schrijven, een bestuursfunctie te vervullen of politiek actief te zijn.
Volgende week heb ik een afspraak staan met mijn collega uit het verpleeghuis om haar advies te geven. Het beste advies dat ik haar kan geven, is: kies voor een specialisatie waarvan jij overtuigd bent dat deze aansluit bij wie jij bent en wat jij belangrijk vindt. Als je doet waar je energie van krijgt, heb je veel minder kans op een burn-out.
Uit: Vrijheid | Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (ntvg.nl)