‘Op mijn PG-afdeling is een patiënte recent uit bed gevallen, ze brak haar pols en is toen naar het ziekenhuis geweest met een arm in het gips als resultaat. Moet je voorstellen dat je in de Chinese vingers hangt en hier niets van begrijpt: het ziekenhuisbezoek was zeer vervelend voor deze mevrouw.
Eindelijk mag het gips er dan af. Maar… hoe gaan we dat doen? Voor deze mevrouw is een tripje naar het ziekenhuis niet fijn. Laten we kijken of we dit in het verpleeghuis zelf kunnen doen. Haar dochter geeft aan dat ze wel gevoelig is voor de status van de dokter. Een witte jas zou dan juist geruststellend kunnen werken.
Samen met de verpleging beginnen we een zoektocht door het huis: hebben we ergens een witte jas? En hebben we materiaal om het gips te verwijderen? Is er een gipstang? En zo ja, moeten we die wel gebruiken want die is erg groot en kan juist bedreigend overkomen. Een verbandschaar misschien? Die hebben we wel. Maar wat als dat niet werkt? Ik vraag of de huismeester nog iets in zijn gereedschapskist heeft liggen. “Die vraag zul je niet zo vaak krijgen, of wel?” Hij heeft wel een ijzerzaagje, maar dat gaat mij toch iets te ver. Misschien kan een tang wel helpen. Ondertussen heeft de verpleging een plastic witte short geregeld die wel voor witte doktersjas door kan, daarnaast nog een tuinschaar. De tuinschaar en de tang leg ik buiten beeld, die pakken we alleen als het nodig is. Het gevonden witte schort en handschoenen aan, stethoscoop om mijn nek: we zijn er klaar voor.
Ze komt samen met haar dochter binnen en vindt het duidelijk spannend. Als mevrouw zit en er klaar voor is, pak ik de verbandschaar en kijk ik of ik bij de handpalm het gips kan inknippen. Wat zit daar… oh, dat is een gedroogde vijg! Die leg ik snel weg, alsof ik het niet gezien heb. Het is een hele onderneming, maar uiteindelijk is het gelukt om het gips in twee lagen te verwijderen met de verbandschaar.
Mevrouw is blij dat het voorbij is. Haar dochter neemt haar mee om een ijsje te eten tegen de schrik. Als ze uit de kamer zijn, zegt de verpleging: “Je wil niet weten wat wij allemaal al uit het gips gehaald hebben!” Een echte verzamelaar.’
Deze blog is geschreven door Eline Laro. Eline is Specialist Ouderengeneeskunde en werkt op een PG-afdeling en somatiekafdeling van Van Neynsel in ’s-Hertogenbosch en Vught.
Lees ook de andere blogs van Eline