‘Ze heeft sinds gisteren al pijn op de borst en is nu ook benauwd.’ Een 75-jarige vrouw komt samen met haar man binnen op de SEH met ‘dyspnoe.’ Na alle controles, bloed afnemen en een ECG mag ik haar onderzoeken en het dossier opstellen. Helaas wijzen alle uitslagen er op dat het om een myocardinfarct gaat.
Ik ga terug om haar het slechte nieuws te vertellen. Haar man leest de krant in een hoek van de kamer. Zij zit op bed en hoort het verhaal rustig aan. Ze knikt begrijpend als ik haar uitleg wat er aan de hand is: ‘Mijn man heeft ook een hartaanval gehad.’ Ik kijk de man op de stoel in de hoek meelevend aan. ‘en toen is hij een jaar later overleden’ gaat ze verder.
Wacht even, wat? Ik kijk de man op de stoel nogmaals aan. Ik was ervan uitgegaan dat hij de echtgenoot in kwestie was. De verrassing is blijkbaar van mijn gezicht af te lezen, want hij vertelt glimlachend en ietwat verlegen: ‘Nou.. wij wonen in hetzelfde verzorgingshuis. Mijn vrouw was ook overleden. En we kwamen allebei wel eens in het grand café en zo hebben we elkaar gevonden.’ Hij heeft een glinstering in zijn ogen, het tweetal kijkt elkaar verliefd aan.
‘We zijn nou zo gelukkig samen.’ zegt zij. En we hopen nog ons 25 jarig huwelijk te vieren!’ vult hij aan. Ach waarom ook niet, ze is pas 75 jaar.
De meeste mensen denken bij een verzorgingshuis eerder aan het eind van het leven. Maar deze twee mensen vonden er liefde en begonnen samen aan een heel nieuw hoofdstuk. Samen komen ze wel over dit hartinfarct heen.