Berber Oldenbeuving werkt als specialist ouderengeneeskunde en kaderarts geriatrische revalidatie bij Sensire in Gelderland. “Het mooie aan ons vak is dat je het niet alleen hoeft doen, maar dat je als specialist ouderengeneeskunde uiteindelijk wèl de beslissingen neemt.”
“Ooit wilde ik plastisch chirurg worden, maar gaandeweg leek de kees-neus-oorheelkunde mij interessanter. Na een jaar in Amsterdam met veel plezier te hebben gewerkt op de afdeling Chirurgie, kon ik op een gegeven moment terecht in Rotterdam als arts-onderzoeker op het gebied van KNO. Maar daar voelde ik mij eigenlijk niet prettig. Mij bekroop het gevoel dat als ik het niet goed deed, ik mijn opleidingsplek zou verliezen. Ook had ik moeite met de hiërarchische sfeer. Ik besloot toen om op zoek te gaan naar een opleiding waar ik de ruimte had om zelf te ‘dokteren’ en ik dacht dat de huisartsenopleiding daar het beste bij zou aansluiten.
Cultuurschok
Om de periode tussen mijn opleidingen te overbruggen, besloot ik te solliciteren in het verpleeghuis. En daar kreeg ik te maken met een enorme cultuurschok: ik had een gesprek met een specialist ouderengeneeskunde die gekleed was in een spijkerbroek met gympen! Zoiets had ik in het ziekenhuis nog nooit gezien. Maar stiekem vond ik het een verademing. Toen ik wilde gaan starten met de huisartsenopleiding zei de baas van het verpleeghuis: “Je blijft toch wel hier?!”. Toen besefte ik dat ik dat zelf ook graag wilde en heb ik de keuze voor het specialisme ouderengeneeskunde gemaakt.”
Puzzel
“Het mooie aan het vak vind ik dat je met een heel team samenwerkt waarin je elkaar kunt adviseren en steunen. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je neemt als specialist ouderengeneeskunde wèl de uiteindelijke beslissingen. Dat is ook wat mensen van je verwachten in deze rol. Ik vind dat wij een prachtig beroep hebben. Dat komt omdat je naar de gehele mens kijkt en als dokter veel zelf doet. Bij iedere patiënt heb je weer te maken met een puzzel waarbij je kijkt wat in dat specifieke geval de beste zorg en behandeling is. En soms kies je er ook voor om niet te behandelen.”
Krenten in de pap
“Ik vind het zonde dat het specialisme ouderengeneeskunde kampt met een bepaalde imago. Dat is zo onterecht! Mensen zouden juist in de rij moeten staan voor ons vak. Er is meer aandacht nodig voor dit specialisme in de basisopleiding. Wat in mijn ogen ook niet helpt is de ‘verpleegstage’ in het verpleeghuis, dat schrikt mensen af. Je moet ze juist laten meelopen met een specialist ouderengeneeskunde zodat ze kunnen ervaren wat het vak werkelijk inhoudt. Ik denk dat dat veel mensen over de streep kan trekken. Bovendien zijn we ook binnen de ouderengeneeskunde op zoek naar de krenten in de pap.”