Na het behalen van haar bachelor Biologie, koos Nieke van Driel voor de opleiding Geneeskunde. “Als mensen mij vroegen waarin ik mij wilde specialiseren, zei ik altijd: in ieder geval niet iets met ouderen, dat is niks voor mij.” Inmiddels zijn we een paar jaar verder en zit Nieke in het derde jaar van de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde. In dit interview vertelt zij hoe dat zo is gekomen.
“Naarmate mijn studie Geneeskunde vorderde, raakte ik er steeds meer van overtuigd dat ik huisarts wilde worden. Totdat ik een coschap volgde en ik ervoer hoe het is om met consulten van slechts tien minuten te werken. In mijn ogen was dat veel te kort om mensen goed te leren kennen. Daar kwam bij, dat als een casus echt interessant werd, de persoon in kwestie vaak naar het ziekenhuis werd doorverwezen. Omdat ik ook daar ervaring wilde opdoen, heb ik enige tijd als anios op de afdeling Geriatrie van een ziekenhuis gewerkt. Toen kwam ik erachter dat ik het wel degelijk leuk vind om het ouderen te werken. Wat ik daar wel miste, was het feit je niet echt een band kunt opbouwen met mensen omdat je patiënten maar een korte tijd meemaakt. Dat deed mij besluiten om een tijdje in een verpleeghuis te gaan werken.”
Humor en levenservaring
“In mijn omgeving waren er verschillende mensen die mij waarschuwden voor het werken in een ‘stoffig’ verpleeghuis. Geheel onterecht, weet ik inmiddels. De bewoners in een verpleeghuis hebben over het algemeen veel levenservaring opgedaan en velen beschikken ook nog eens over een flinke dosis humor! Daarnaast vond ik hier ook de verdieping die ik zocht, omdat je zowel generalistisch als specialistisch bezig bent. Bovendien kun je als specialist ouderengeneeskunde veel zelf doen. Met ouderen werken? Dat bleek dus wel iets voor mij te zijn! Inmiddels zit ik alweer in het derde jaar van de opleiding.”
Toegevoegde waarde
“Ik vind het leuk om in een intramurale setting te werken omdat je met een vast team werkt. Het is fijn om zo goed op elkaar ingewerkt te zijn en te weten wat je aan elkaar hebt. Dat geldt met name ook voor de verpleging en verzorging. Zij kennen de bewoners van haver tot gort en hebben daarom een belangrijke signaalfunctie. Mijn eigen belangstelling gaat uit naar de palliatieve zorg. Ik vind het mooi om die toegevoegde waarde te kunnen bieden in de laatste fase van iemands leven. Dat geldt overigens ook voor het begeleiden van de familie.”
Bijzondere gebeurtenis
“Als specialist ouderengeneeskunde maak je soms bijzondere gebeurtenissen mee. Er was bij ons in het verpleeghuis een dame met vergevorderde dementie. Haar echtgenoot kwam iedere dag heel trouw langs, maar op de laatste twee dagen voor haar dood, kwam hij ineens niet meer. Toen bleek dat hij thuis in zijn slaap was overleden. Dit echtpaar is toen op dezelfde dag begraven. Ik weet nog dat ik dacht: misschien heeft het zo moeten zijn.”