‘Een paar jaar geleden raakte ik geïnspireerd door mijn goede vriendin Daphne Raad. Zij organiseerde haar keuzecoschap zelf en liep elke dag mee bij verschillende vakgebieden die ze nog wilde verkennen. Zo liep ze onder andere mee met straatarts Michelle van Tongerloo, bezocht ze een ADHD-praktijk, verslavingsklinieken, de somatische zorgafdeling in de gevangenis, een SCEN-consult en Hospice Bardo. Haar enthousiasme om zo breed te oriënteren inspireerde mij om hetzelfde te doen aan het einde van mijn opleiding ouderengeneeskunde. Nadat ik mijn onderwijsperiode had afgerond, nam ik contact op met verschillende zorgverleners met de vraag of ik een dagje mee mocht lopen. Ik wilde nog zoveel mogelijk zien en ervaren voordat ik specialist ouderengeneeskunde zou worden. In de afgelopen maanden heb ik dan ook op diverse plekken mogen meelopen, waaronder:
- Het Huntingtoncentrum van Amstelring, een regionaal expertisecentrum dat al meer dan 30 jaar zorg, behandeling en begeleiding biedt aan mensen en hun naasten met de ziekte van Huntington; een ongeneeslijke, erfelijke en progressieve hersenaandoening.
- Amsta’s Regionaal Expertisecentrum Korsakov, waar behandeling en begeleiding wordt gegeven aan mensen met het syndroom van Korsakov, een aandoening waarbij hersenschade is ontstaan door een ernstig tekort aan vitamine B1.
- Amsta’s Expertisecentrum Dementie en Zeer Ernstig Probleemgedrag (D-ZEP), waar via tijdelijke opname of consultatie en advies in de regio, specialistische kennis en behandeling wordt geboden aan mensen met dementie en zeer ernstig probleemgedrag.
- De LHBTQIA+-afdeling Rozeneiland van Amsta, een afdeling waar oudere LHBTQIA+’ers wonen en zichzelf kunnen zijn.
- Beth Shalom, een zorgcentrum van Cordaan met een Joodse identiteit in Buitenveldert, waar Joodse tradities worden nageleefd en waar bijvoorbeeld volgens de Joodse regels wordt gekookt.
- De Spoedeisende Hulp van het HMC, waar internisten ouderengeneeskunde samenwerken met specialisten ouderengeneeskunde om te zorgen dat oudere patiënten niet langer dan nodig in het ziekenhuis verblijven.
- En net als Daphne mocht ik ook ervaren wat een SCEN-arts doet. SCEN-artsen geven steun en consultatie aan collega-artsen die een euthanasieverzoek van een patiënt hebben ontvangen.
Als ik terugkijk op de meeloopdagen, dan:
- Realiseer ik me dat het vak ouderengeneeskunde breder is dan ik aanvankelijk dacht, met mogelijkheden om ook met relatief jonge patiënten te werken.
- Was ik onder de indruk van het plezier dat artsen in hun werk hebben en hun positieve reacties op mijn verzoek om mee te lopen.
- Heb ik, net als bij mijn keuze voor de ouderengeneeskunde, weer voor mijn eigen pad gekozen door eigen meeloopdagen te organiseren.
Aan het einde van mijn opleiding realiseer ik me dat er nog vele bijzondere plekken en afdelingen zijn om te ontdekken. Het is fijn om te weten dat ik, zelfs als specialist ouderengeneeskunde, kan blijven leren en werken op andere afdelingen. Er is geen haast; mijn carrière biedt me de kans om voortdurend nieuwe ervaringen op te doen. Voor mijn “Ik wil nog zoveel zien” heb ik mijn hele carrière en leven nog de tijd!’
Dit blog is geschreven door Janine Hogewoning, in de laatste week van haar opleiding als aios. Per november zal zij starten als specialist ouderengeneeskunde. Met de ervaringen van haar meeloopdagen en haar opleiding, kijkt ze uit naar de nieuwe mogelijkheden en uitdagingen die haar carrière zal bieden.
Lees hier andere blogs van Janine