‘Voor het eerst sinds het ontvangen van mijn artsdiploma draag ik weer een witte jas. Ik loop stage op de afdeling geriatrie, een verplicht onderdeel van mijn opleiding tot specialist ouderengeneeskunde. Ik moet erg wennen aan de andere dynamiek en de hectiek in het ziekenhuis. Op sommige momenten vraag ik mijzelf af waarom ik ook alweer dokter wilde worden…
Op een dag is het voor de verandering eens rustig op de afdeling en heb ik zowaar wat tijd over. Ik besluit om een keertje extra langs te lopen bij een van mijn patiënten. Een 93-jarige dame met dementie. Opgenomen na een val waarbij zij haar heup brak. Vanwege haar kwetsbare gezondheid is er besloten om haar niet te opereren. Ze ligt nu te wachten in het ziekenhuis op een palliatief bed in het verpleeghuis.
Ik maak een praatje met deze mevrouw. Na een tijdje te hebben gesproken vraagt ze: “Moet jij niet aan het werk?” Ik leg haar uit dat dit onderdeel is van mijn werk en dat dit is wat ik het liefste doe. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht en ze geeft aan dit wel te begrijpen; het lijkt haar ook het leukste van het werk. Met een voldaan gevoel en nieuwe energie verlaat ik de kamer. Ik weet weer waarom ik heb gekozen voor de ouderengeneeskunde!’
Deze blog is geschreven door Sterre Werkman. Sterre is tweedejaars aios ouderengeneeskunde en loopt haar stage in het RadboudUMC in Nijmegen.