Woensdagmiddag, half vijf en ik zit in de artsenkamer van het verpleeghuis. Waarom belt die apotheker nu niet terug? Verwijtend kijk ik naar mijn telefoon.
Bij mij moet altijd alles snel. Ik wil snel antwoord, ik wil snel weten hoe het zit. Ja, ik durf het ook vrij snel toe te geven: ik ben nogal ongeduldig van aard.
Mevrouw De Groot in het verpleeghuis
Ik ben net terug van een spoedvisite bij mevrouw De Groot. Ze ligt al de hele dag in bed, en de verpleging weet niet precies wat haar mankeert. Haar gezicht vertrekt als ze verzorgd moet worden. Rustig leg ik mijn hand op haar hand en knijp er voorzichtig in. Een paar tellen lijkt het alsof mevrouw De Groot niets doorheeft van mijn aanwezigheid. Ik kijk naar haar borstkas, die snel op en neer gaat. En dan zie ik ineens haar ogen helderder worden. Ze kijkt me aan.
‘Ik ben de dokter, ik hoorde dat u zich niet goed voelde’. Ze knikt. Ik vertel dat ik haar kom onderzoeken en rustig probeer ik haar te helpen ontkleden. Eén beweging te snel en ik ben haar al weer kwijt. Ze kijkt weg in de verte. Het duurt zeker twintig minuten, voordat ik haar heb nagekeken en moet concluderen dat zij een longontsteking heeft. Ik loop met de verzorgende de gang op en ratel daar mijn conclusie en voorgestelde beleid. ‘Het lijkt altijd alsof je alle tijd hebt met de bewoners’, zegt ze verbaasd en mogelijk iets teleurgesteld.
Reinbert de Leeuw in Tivoli Vredenburg
Die avond, Tivoli Vredenburg, half negen. Een oude lange man met spierwit haar verschijnt ten tonele. Hij houdt zich vast aan de leuning terwijl hij de trap op komt. Zijn schouders steken puntig uit in zijn net iets te grote pak. Bedachtzaam loopt hij naar de vleugel in het midden van de zaal. De zaal wordt donker, alleen zijn knokige vingers boven de toetsen vangen het licht van de schijnwerper. Reinbert de Leeuw, 79 jaar, speelt Satie. Al snel hoor ik de klanken vertragen, zijn pianospel wordt zachter en geleidelijk hoor ik de zaal verstillen. Geen kuchjes meer, geen geschuur van broeken van mensen die gaan verzitten. Iedereen op het puntje van zijn stoel. Ik hoor alleen nog maar de muziek.
De tijd vliegt voorbij en voordat ik het doorheb, sta ik in mijn jas buiten. Een beetje verdwaasd. Het waait hard, er racen luid bellende fietsers voorbij en, terwijl ik de drukke Utrechtse busbaan oversteek, realiseer ik mij iets: mevrouw De Groot en Reinbert de Leeuw delen een bijzondere gave. Ze weten mij te kalmeren.
Meelopen met Lotje ?
Lotje Oosterbaan werkt momenteel als specialist ouderengeneeskunde bij Amaris in ’t Gooi waar ze met name op de chronische afdelingen en in samenwerking met de huisartsen werkt. Daarnaast werkt zij voor Familysupporters als eerstelijns consulent in Almere. Lotje ruimt graag tijd in voor een persoonlijk gesprek met geneeskundestudenten en basisartsen die geïnteresseerd zijn in het specialisme ouderengeneeskunde. Zij is ook beschikbaar voor meeloopdagen. Interesse? Mail Lotje!