Eindelijk is het zover: de eerste ronde vaccinaties tegen het coronavirus gaat beginnen. Om 10.15 uur zijn alle vaccins bereid en het karretje wordt richting de afdeling gereden. Een bijzonder moment!
Toen bekend werd dat we mochten gaan vaccineren, is de enorme voorbereiding begonnen. Welk vaccin mogen we bestellen? Hoeveel zijn er nodig? Een vraag voor onder andere de artsen, die bij alle bewoners moeten controleren of ze in aanmerking komen voor vaccinatie. Welke bewoners hebben contra-indicaties? Of interacties met hun medicijnen? Wie gebruiken antistolling en hoe zijn hun stollingswaarden?
Ook is er de vraag aan de bewoners zelf. Zij moeten besluiten of ze gevaccineerd willen worden. Ik heb de afgelopen weken heel wat vragen gehad van de bewoners en hun familie. Veel mensen geven aan dat ze het graag willen; niet eens zozeer voor zichzelf, maar juist om familie en vrienden te beschermen. Alle toestemming is geregistreerd en de bestelling is gedaan. Vanochtend zijn de vaccins aangekomen in een koelwagen. Ze worden naar binnen gehaald, gecontroleerd, geteld en nu moeten ze natuurlijk nog worden gegeven.
Voorbereiden is maatwerk
Dat is niet zo simpel als het lijkt. De locatie waar ik vandaag ben heeft vier psychogeriatrie afdelingen waar mensen wonen met gevorderde dementie en andere cognitieve stoornissen. Veel van hen begrijpen niet wat er vandaag gebeurt, en een aantal kan soms angstig of agressief worden. Daar hebben de teams dan ook lang over na moeten denken. Welke bewoners kunnen het beste als eerste worden gevaccineerd? Hoe kunnen we ze afleiden zodat de verpleging geen klappen krijgt? En hoe krijgen we het voor elkaar om de prikplek twee minuten af te drukken én de andere bewoners een kwartier in de gaten te houden?
Het is echt maatwerk: voor elke bewoner is bedacht hoe we dit het beste kunnen doen om hem of haar zo min mogelijk te belasten. Mijn rol als arts is vooral ingrijpen als er iets mis gaat, zoals bij een onwelwording, allergische reacties en medicatieproblemen.
Een vaccinatiefeestje
Een kwartier nadat de verpleegkundigen zijn begonnen met vaccineren, staan we met een groepje door het huiskamerraam te gluren. Ook op deze locatie zijn in korte tijd veel mensen overleden door het coronavirus en ondanks de heftige en emotionele tijd voor het team, geven de vaccinaties hoop. Er is alles aan gedaan om een gezellige ontspannen sfeer te creëren op de afdeling, zodat de bewoners hopelijk weinig merken van alle hectiek. Iedereen zit om de tafel, de bewoners zitten aan de koffie met door een stagiaire zelfgebakken plak cake. Het ziet er gezellig uit, er hangt bijna een feeststemming.
Succes
De verpleegkundige komt melden dat het een succes is! Iedereen is gevaccineerd en het is zelfs gelukt om alles netjes af te drukken. Een bewoner vond het wel grappig, zo in zijn hemd in de woonkamer. Ook belangrijk: niemand heeft een allergische reactie gehad.
En nu… hebben we een paar vaccins over. Het is de taak aan de manager om zo snel mogelijk de medewerkers op te trommelen die op de shortlist stonden voor de overgebleven vaccins, zodat deze niet verloren gaan. En ik, de dokter, mag vervolgens hun medische verklaringen checken en een kwartier op ze letten. Onder het genot van een stukje taart, ook niet verkeerd.
Het hele team heeft keihard gewerkt vandaag. Ik ben ontzettend trots op iedereen. De bewoners, de verpleging, de verzorging, de managers. Voor vandaag zit het er op. Over drie weken nog een keer!
Deze blog is geschreven door Karin Pouw, basisarts ouderengeneeskunde.