‘Al weken, zo niet maanden, had men het erover en bij sommigen stonden de koffers al klaar… de bewonersvakantie stond op het punt te beginnen! Een week lang met zo’n 50 bewoners, een aantal familieleden en een groep personeel varen door Nederland op een aangepast vakantieschip. Aan mij de eer om voor de tweede keer mee te gaan als dienstdoende dokter aan boord.
Een week op vakantie met je patiënten, niet iedereen staat er om te springen. Maar mij geeft het een geweldig inkijkje in het leven van mijn patiënten en ook in de ouderenzorg in het algemeen.
Natuurlijk komen de clichés zoals bingo, advocaatjes met slagroom en oud-Hollandse muziekmiddagen voorbij, tot ieders plezier. Maar naast de clichés kwam ik ook tot een aantal inzichten. Zo realiseerde ik mij tijdens een huifkartocht op Terschelling dat onze patiëntenpopulatie bijna nooit meer écht buiten komt; mensen waren tot tranen geroerd door de pracht van de natuur. Voor mij een reden om de natuur extra te waarderen, maar ook om na te denken hoe we de mensen vaker de natuur in kunnen krijgen.
Polyfarmacie is een begrip dat we allemaal kennen, maar tijdens het ontbijt zien wat een hoeveelheden pillen er ingenomen (moeten) worden, geeft een andere lading aan het begrip. Bij thuiskomst toch eens nadenken of al die pillen echt nog wel nodig zijn…
Met een kwetsbare populatie op pad gaan brengt natuurlijk risico’s met zich mee en daar kwam ik om de hoek kijken. Wat te doen bij een medisch spoedgeval, midden op het water tijdens het varen? Een noodstop heeft gevolgen voor iedereen in verband met de planning, maar is soms onvermijdelijk. Ik besprak met de kapitein een noodstop op medische gronden, en door tijdig overleg stond de ambulance al klaar op de kade. Na een korte overdracht kon de ambulance vertrekken en kozen wij weer het ruime sop. Zo ben je als specialist ouderengeneeskunde (in opleiding) ook een beetje kapitein op je eigen schip als regievoerder, in deze setting wel erg letterlijk!
Eén van de vakantiedagen werden twee verjaardagen gevierd; een meneer was net 100 geworden en een mevrouw werd vlak na de vakantie 100. Taart, slingers en verjaardagsliedjes; het was een mooi feest. Later die dag werd iemands leven op een andere manier gevierd. Helaas had één bewoner de vakantie niet gehaald; hij was een aantal weken voor vertrek overleden. Hij had geen familieleden of andere naasten meer, dus zijn urn stond op de afdeling. Omdat hij zo had uitgekeken naar de vakantie, hebben een aantal medewerkers van de afdeling hem meegenomen op de boot en zijn as uitgestrooid onderweg. Als dat niet laat zien met hoe veel liefde er in de ouderenzorg gewerkt wordt, weet ik het ook niet meer.
Al met al een week met ups en downs; van spoedeisende situaties naar de bingo met een advocaatje met slagroom, en van het vieren van een 100e verjaardag naar het stilstaan bij een leven dat voorbij is. De ouderengeneeskunde; geen dag hetzelfde, ik zou het voor geen goud willen missen.’
Deze blog is geschreven door Florine Bax. Florine is eerstejaars aios ouderengeneeskunde.
Lees meer over Florine